Намар 1

     Ажлаа хийж байх зуур Намар-н талаар бодол орж ирэв. Хамгийн уйтгартай улирал....би намарт дургүй.

     Намарт дургүй болсон шалтгаан нь бүр балчир байхаас үүдэлтэй. Намайг бага байхад эцэг эх маань аялал жуулчлалын бизнес эрхэлдэг, Өвөрхангай аймгийн Хархорин сумаас 20 км-н зайд Жуулчины баазтай байлаа. Зун хөгжөөн, хөл ихтэй сайхан өнгөрч уйдах завгүй байдаг байлаа. Намар болоод ирмэгц жуулчид, хотоос зочлогсдын хөл тасарч дээрээс нь жуулчны баазын ихэнхи ажилчдыг сумын төв рүү буцаачихна. Баазын ажилчид буцахад зуны турш хамт тоглосон найзууд маань эцэг эхээ дагаад намайгаа орхиод однодоо. Тэр үед миний бие сургуульд ороогүй байв. Баазын ажилчдыг суулгасан машин сумын төв рүү хөдлөхөд араас нь гүйчихмээр санагддаг байж билээ. Тэгээд ганц ч найзгүй хоцорсон би уйтгарлана гэж жигтэйхэн. Хэдий энэ байдал 9 сарын сүүлээс 10 сарын сүүл хүртэл үргэлжилдэг боловч туулаад баршгүй их хугацаа шиг санагддаг байв. Бас л муухай шүү. Зун шуугилдаж, баярлаж хөөрч тоглодог голын эргээр алхахад хааяа нэг морь янцгаах, үхэр мөөрөх дуу сонсогдоно. Ёстой л нэг хүний мөрөөсөл  болдог байждээ...